Pueblos semites

Pueblos semites
Tipu	grupo humano aislado (es) , grupo de población (es) y panetnicismo (es)
Parte de	pueblos afroasiáticos (es)
Epónimu	Sem (es)

El términu semita referir a aquelles persones que la so llingua materna ye una llingua semita. El términu emplegóse orixinalmente nel ámbitu llingüísticu pa referise a una gran familia de llingües orixinaries del Próximu y Oriente Mediu y qu'anguaño se conocen como llingües semítiques.

Magar escarecer de toa base étnica, y al igual qu'asocedió col términu ariu, la voz semita» mientres el sieglu XIX tresfirió'l so sentíu llingüísticu orixinal a unu nuevu, pseudocientífico y de corte racial. Col fin de la Segunda Guerra Mundial, el segundu sentíu del términu quedó en desusu.

Orixe

El términu semita»^[1] fai referencia a los pueblos citaos na Biblia, descendientes de Sem, segundu fíu de Noé. Jafet foi'l fíu primoxénitu (Xénesis 10:21) y Cam el menor (Xénesis 9:24). Nel llibru del Xénesis (el primeru de la Biblia) atópase la narración del Diluviu universal y nella ta la «tabla de les naciones», onde se fai referencia a la xenealoxía de los semites. Los antiguos pueblos de fala semítica inclúin a los habitantes d'Aram, Asiria, Babilonia, Siria, Canaán —incluyíos los hebreos— y Fenicia.

El términu foi propuestu primeramente por August Ludwig von Schlözer nel Repertorium (1781) d'Eichhorn,^[2] pa referise a les llingües emparentaes col hebréu. Na Enciclopedia católica consta que yá en 1807, «semita» adoptárase como términu étnicu. Por estensión, «semita» empezar a utilizar pa designar a los pueblos falantes de les llingües semítiques y les sos realizaciones culturales.

En llingüística y etnoloxía, el términu semita» usar pa referise a una familia llingüística d'orixe predominantemente mediu-oriental, agora llamada llingües semítiques. Esta familia llingüística inclúi les formes antiguu y modernu del acadiu, l'amháricu, l'árabe, l'araméu, el feniciu, el ge'ez, l'hebréu, el maltés, el yehén y el tigriña.

Usu

Los pueblos de llingua semita taben constituyíos por un conxuntu heteroxéneu de pueblos y etnies, toos ellos pertenecientes a l'antigua familia llingüística semita. L'acepción racial de «semita» ye güei considerada pseudocientífica, y el so usu ye desaconseyáu. La rellación ente los pueblos semites débese puramente al so orixe llingüístico y cultural, polo que l'usu de «semita» débese circunscribir a estos ámbitos. Ye, pos, impropiu falar de «races» indoeuropees o de races semites, sinón que tien de falase de pueblos que falaron dalguna d'estes llingües.

Ye especialmente na clasificación propia de la llingüística y al considerase les families de llingües, onde se determinen rexones con grupos que falen les distintes llingües, ente les que tamién esisten les llingües semítiques.^[3]

Antisemitismu

A finales del sieglu XIX acuñóse'l neoloxismu antisemitismu en panfletos qu'encamentaben a la hostilidá ideolóxico y racial contra los xudíos. Esi foi y sigue siendo'l significáu esclusivu del términu, esto ye, aplicáu puramente a los xudíos (y non a otros pueblos con llingües semítiques, como los árabes), y asina lo recueye'l DRAE (vease'l so definición).

Sicasí, al aparrar la teoría racial na que se sofitaba'l términu cuando foi creáu, y yá que les actitúes antixudíes actuales (vease neoantisemitismo) basar nunos supuestos distintos a los de la dómina del casu Dreyfus o del racismu d'Estáu de los nazis y, sobremanera, col fin d'evitar tracamundios en referencia a otros pueblos que falen llingües semítiques, últimamente prefierse l'usu de términos equivalentes non ambiguos, como xudeofobia o antixudíu, acutando antisemitismu pal so usu en referencies históriques a les ideoloxíes antixudíes de la segunda metá del sieglu XIX y la primer metá del sieglu XX.

Notes y referencies

↑
El términu semita» provién del hebréu bíblicu Sem, que se traduz como ‘nome’.
- שם en calteres hebreos
- ساميّ en calteres árabes.
↑ August Ludwig von Schlözer (1781). «Cap. V: von dean Chaldaern», Johann Gottfried Eichhorn: Repertorium für biblische und morgenländische Litteratur Vol. VIII, páx. 113.
↑ En llingüística, les llingües semítiques pertenecen al grupu de llingües afroasiátiques.

Enllaces esternos

[1] El términu semita» provién del hebréu bíblicu Sem, que se traduz como ‘nome’.
שם en calteres hebreos

ساميّ en calteres árabes.

[2] שם en calteres hebreos

[3] ساميّ en calteres árabes.

[2] August Ludwig von Schlözer (1781). «Cap. V: von dean Chaldaern», Johann Gottfried Eichhorn: Repertorium für biblische und morgenländische Litteratur Vol. VIII, páx. 113.

[3] En llingüística, les llingües semítiques pertenecen al grupu de llingües afroasiátiques.

[1]

[2]

[3]