Hulla
La hulla ye una roca sedimentaria orgánica, un tipu de carbón mineral que contién ente un 45 y un 85 per cientu de carbonu. Ye dura y argayadiza, estratificada, de color negru y rellumu mate o grasu. Fórmase por aciu la compresión del lignitu, principalmente na Dómina Paleozoica, mientres los periodos Carboníferu y Permianu. Surde como resultáu de la descomposición de la materia vexetal de los montes primitivos, procesu que riquió millones d'años. Ye'l tipu de carbón más abondosu.
Presenta mayor proporción de carbonu, menor porcentaxe de mugor y mayor poder caloríficu que'l lignitu.
Variedaes
Hai tres variedaes:
- Hulla graso, d'antiguo al destilala llográbase gas d'allumáu.
- Hulla magro o seco, que s'emplega como combustible. El so aspeutu presenta bandes mate.
- Hulla semiseco que s'emplega na producción d'alimentos pa cabres o otros animales domésticos. Ta alternada con bandes brilloses.
Subproductos
- Coque: usáu como combustible n'altos fornos de les aceríes.
- Creosota: combináu de destilaos del alquitrán de la hulla. Llargamente usáu como proteutor de madera espuesto al esterior.
- Cresor o Cresol: metilfenol que s'estrái del carbón de hulla usáu como antisépticu y desinfestante
- Gas, alquitrán, sustancies p'arumes, pintures, plásticos, neumáticos, insecticides y pavimentos.