Diferencies ente revisiones de «Monte Athos»
m iguo testu: textualmente => testualmente |
Recuperando 1 referencia(es) y marcando 0 enllace(s) como rotu(os).) #IABot (v2.0.9.5 |
||
| Llinia 16: | Llinia 16: | ||
=== Imperios Bizantín y Otomanu === |
=== Imperios Bizantín y Otomanu === |
||
La [[Padres Basilianos|comunidá monástica]] del Monte Athos fundar nel añu [[963]] cola ayuda del emperador [[Basilio II]] de [[Bizanciu]] so la [[Riegla de san Basilio|Regla]] de [[Basilio el Grande|San Basilio]]. El primer monesteriu establecíu foi la [[Monesteriu de la Gran Laura|Gran Laura]], fundáu por [[San Atanasio de Athos]]. Esti cenobiu sigue siendo anguaño'l mayor de tolos de [[Grecia]], y convirtióse nel más grande y célebre de tolos monesterios del [[Imperiu Bizantín]], ye en realidá una provincia monástica.<ref>[[Enciclopedia Católica]], http://ec.aciprensa.com/b/basilioreglas.htm]</ref> |
La [[Padres Basilianos|comunidá monástica]] del Monte Athos fundar nel añu [[963]] cola ayuda del emperador [[Basilio II]] de [[Bizanciu]] so la [[Riegla de san Basilio|Regla]] de [[Basilio el Grande|San Basilio]]. El primer monesteriu establecíu foi la [[Monesteriu de la Gran Laura|Gran Laura]], fundáu por [[San Atanasio de Athos]]. Esti cenobiu sigue siendo anguaño'l mayor de tolos de [[Grecia]], y convirtióse nel más grande y célebre de tolos monesterios del [[Imperiu Bizantín]], ye en realidá una provincia monástica.<ref>[[Enciclopedia Católica]], http://ec.aciprensa.com/b/basilioreglas.htm {{Webarchive|url=https://web.archive.org/web/20090409130526/http://ec.aciprensa.com/b/basilioreglas.htm |date=2009-04-09 }}]</ref> |
||
La zona goció de la proteición [[Imperiu Bizantín|bizantina]] mientres los sieglos siguientes. La [[Cruzaes|Cuarta Cruzada]] nel [[sieglu XIII]] y la llegada de [[Ilesia católica|católicos]] a la zona forzó a los monxos a pidir la proteición del papa [[Inocencio III]] hasta la restauración del [[Imperiu Bizantín]]. El Monte Athos sufrió'l saquéu de los [[Compañía Catalana d'Oriente|mercenarios catalanes]] nel [[sieglu XIV]]. |
La zona goció de la proteición [[Imperiu Bizantín|bizantina]] mientres los sieglos siguientes. La [[Cruzaes|Cuarta Cruzada]] nel [[sieglu XIII]] y la llegada de [[Ilesia católica|católicos]] a la zona forzó a los monxos a pidir la proteición del papa [[Inocencio III]] hasta la restauración del [[Imperiu Bizantín]]. El Monte Athos sufrió'l saquéu de los [[Compañía Catalana d'Oriente|mercenarios catalanes]] nel [[sieglu XIV]]. |
||
Revisión actual a fecha de 21:16 17 ago 2024
| Monte Athos | |
|---|---|
| Όρος Άθως (el) | |
.jpg) | |
| Situación | |
Comunidad religiosa (es)  | Comunidad monástica del Monte Athos (es) |
| Tipu | monte |
| Coordenaes | 40°09′30″N 24°19′38″E / 40.1583°N 24.3272°E |
  Monte Athos Monte Athos (Grecia) | |
| Datos | |
| Altitú media | 2033 m |
| Superficie | 33 042 ha |
| Web oficial | |
 | |
Monte Athos ye'l nome que recibe l'área montascosa que conforma la península más oriental de los trés que s'estienden escontra'l sur dende la península Calcídica, asitiada en Macedonia Central, al norte de Grecia. En griegu se la llapada Άγιον Όρος (Ágion Óros, monte sagráu). En dómines clásiques, la península foi llamada Ακτή (Actí).
Ye'l llar de venti monesterios ortodoxos (griegos, rumanos, rusos, búlgaros, serbios y xeorxanos) que conformen un territoriu autónomu so soberanía griega. Esta considerancia déxa-yos tar exentos de ciertes lleis, tantu de Grecia como provenientes de la Xunión Europea, dando autoridá al territoriu, por casu, de prohibir la entrada a toles muyeres. Coles mesmes, tampoco ta obligáu a siguir el Alcuerdu de Schengen. Nel Monte Athos solo pueden vivir monxos ortodoxos de sexu masculín y la población (2005) ronda los 2.200 habitantes.
El Monte Athos foi declaráu, pol so patrimoniu cultural y natural, como Patrimoniu de la Humanidá pola Unesco en 1988.[1]
Historia
[editar | editar la fonte]Antigüedá
[editar | editar la fonte]Dientro de la mitoloxía griega, Athos yera'l nome d'unu de los xigantes que desafiaron a los dioses griegos. Athos refundió una enorme piedra a Poseidón, que cayó nel Mar Exéu, convirtiéndose na actual península. N'otres versiones, Poseidón emplegó'l monte pa soterrar al xigante vencíu.
Según Heródoto, los habitantes de la islla de Lemnos poblaron la península, llamada nesi momentu Acte. El xeógrafu ya historiador del sieglu I e.C. Estrabón señala cinco ciudaes na península (anque los arqueólogos nun atoparon el so llocalización exacta): Dion, Cleonae, Thyssos, Olophyxos y Acrothoï. Dos ciudaes creáronse tamién nel periodu Clásicu: Acanto (anguaño Ierissos o Erisso) y Sane. Dalgunes d'estes ciudaes acuñaben la so propia moneda.
La península tuvo al pasu de la invasión de Xerxes I. Xerxes mandó construyir una canal cruciando l'istmu pa evitar bordiar el cabu (el so padre, Darío I, perdió 300 naves y unos 20.000 homes mientres la Primer Guerra Médica al tratar de bordiar el mesmu cabu). Tres la muerte d'Alexandru Magnu, l'arquiteutu Dinócrates propunxo escavar dafechu'l monte pa convertilo nuna estatua del gobernante macedoniu..
Imperios Bizantín y Otomanu
[editar | editar la fonte]La comunidá monástica del Monte Athos fundar nel añu 963 cola ayuda del emperador Basilio II de Bizanciu so la Regla de San Basilio. El primer monesteriu establecíu foi la Gran Laura, fundáu por San Atanasio de Athos. Esti cenobiu sigue siendo anguaño'l mayor de tolos de Grecia, y convirtióse nel más grande y célebre de tolos monesterios del Imperiu Bizantín, ye en realidá una provincia monástica.[2]
La zona goció de la proteición bizantina mientres los sieglos siguientes. La Cuarta Cruzada nel sieglu XIII y la llegada de católicos a la zona forzó a los monxos a pidir la proteición del papa Inocencio III hasta la restauración del Imperiu Bizantín. El Monte Athos sufrió'l saquéu de los mercenarios catalanes nel sieglu XIV.
L'Imperiu Bizantín sumió nel sieglu XV y foi sustituyíu pol Imperiu Otomanu, de fe islámica. A los monesterios impunxéronse-yos impuestos elevaos. La población de monxos menguó nos sieglos siguientes y nun empezar a recuperase hasta'l sieglu XIX, coles donaciones y los monxos procedentes d'otros territorios ortodoxos como Rusia, Bulgaria, Rumanía o Serbia.
Modernidá
[editar | editar la fonte]En 1912, mientres la Primer Guerra de los Balcanes, los otomanos fueron espulsaos de la península, que pasó a tar so soberanía del Reinu de Grecia a partir del final de la Primer Guerra Mundial.
Los monesterios del Monte Athos viéronse afeutaos por quemes forestales como los asocedíos n'agostu de 1990 o en mayu de 2004, que destruyeron una parte del monesteriu de Helandari. Dada la llocalización de munchos d'estos monesterios, dacuando nel visu de pequeñes llombes, faen qu'estes quemes provoquen daños considerables.
Política
[editar | editar la fonte]La península forma parte de Grecia. Sicasí, gocia d'un autogobiernu que'l so estatus actual algamar en 1924, cola reconocencia per parte del Reinu de Grecia y redactáronse les normes que rixen la comunidá: los Fueros del Monte Sagráu de Athos. Estos reglamentos pasaron a ser llei en 1926. Consiste en 20 monesterios con una capital y centru alministrativu allugáu en Karyes, onde s'atopa'l gobernador que representa al Gobiernu griegu. Amás de los monesterios, hai dolce pequeñes comunidaes de monxos, llamaes sketae, según diverses ermites.
La xurisdicción espiritual cai dientro del Patriarca Ecuménicu de Constantinopla y el gobiernu ye la Comunidá Sagrada (Iera Koinotita), que consiste en 20 monxos representantes de los 20 monesterios. L'autoridá executiva y en parte xudicial ye exercida pola Supervisión Sagrada (Iera Epistasia), un comité de cuatro monxos (Epistates) escoyíos d'ente los 20 monesterios, siguiendo un periodu d'un añu, empezando esti en xunu. El líder de la Supervisión Sagrada ye llamáu Protos (n'honor a un monxu que tuvo esti títulu) (protos en griegu significa principal, el primeru), procediendo esti de dalgún de los cinco primeros monesterios de la xerarquía qu'ordena los 20 monesterios del Monte Athos.
L'Estáu griegu ta representáu pol Gobernador del Monte Sagráu y recái na xurisdicción del Ministru d'Asuntos Esteriores helénicu. La so función ye supervisar el funcionamientu de los fueros y de los servicios públicos: Policía, aduanes, etc. Según los fueros, el Monte Athos ta eximido de pagar impuestos al Estáu griegu.
Déxase la entrada a 120 persones al día (110 griegos y 10 estranxeros, toos ellos varones). A los estranxeros pónse-yos una llende inicial de cuatro díes de visita. La única forma d'entrar ye llogrando'l diamonitrion (testualmente: permisu), que se tramita en Tesalónica y retírase nos pueblos griegos d'Uranópolis o Ierissos (el primeru pa los barcos con destín a la mariña occidental y el segundu pa los barcos con destín a la oriental, siendo Uranópolis el más transitáu), asitiaes a dambos estremos de la canal de Xerxes. Dende Uranópolis, el barcu va llevar al pelegrín a Dafni, el principal puertu d'entrada nel Monte Athos y la segunda ciudá más grande del territoriu. Dende ellí va poder tomar otros barcos más pequeños a otros monesterios, dalgún autobús (principalmente pa dir a Karyes) o caminar pelos múltiples senderos. La comunicación per tierra con Grecia nun ta dexada. El principal puestu fronterizu, xunto a Uranópolis, ta asitiáu en Frangokastro.
Monesterios y sketae
[editar | editar la fonte]| Patrimoniu de la Humanidá — UNESCO | |
|---|---|
 Monesteriu Iviron nel monte Athos (Grecia) tal como se ve dende'l noroeste, llegando pel senderu que coneuta Iviron col monesteriu Stavronikita. | |
| Llugar |
 Grecia |
| Criterios | Mixto: i, ii, iv, v, vi, vii |
| Referencia | 454 |
| Inscripción | 1988 (XII Sesión) |
| Área | Europa y América del Norte |
| |
Los 20 monesterios del Monte Athos, ordenaos según la xerarquía, son los siguientes:
- Monesteriu de la Gran Laura (Mεγíστη Λαúρα / Megisti Laura)
- Monesteriu de Vatopediou (Bατoπαiδíoυ / Batopaidiou)
- Monesteriu de Iviron (Iβήρων / Iviron) fundación xeorxana.
- Monesteriu de Chelandariou (Χiλανδαρíou / Chilandariou) fundación serbia.
- Monesteriu de Dionisiou (Δioνυσíoυ / Dionisiou)
- Monesteriu de Koutloumoussiou (Koυτλoυμoυδíoυ / Koutloumousiou) fundación rumana.
- Monesteriu de Pantokratoros (Παντokράτoρoς / Pantokratoros)
- Monesteriu de Giropotamou (Ξηρoπoτάμoυ / Xiropotamou)
- Monesteriu de Zografou (Zωγράφoυ / Zografou) fundación búlgara.
- Monesteriu de Dochiariou (Δoχεiαρíou / Docheiariou)
- Monesteriu de Karakallou (Kαραkάλλoυ / Karakallou)
- Monesteriu de Filotheou (Φιλοθέου / Filotheou)
- Monesteriu de Simonos Petra (Σίμωνος Πέτρας / Simonos Petra)
- Monesteriu de San Pablo (Αγίου Παύλου / Agio Pavlou)
- Monesteriu de Stavronikita (Σταυρονικήτα / Stavronikita)
- Monesteriu de Xenophontos (Ξενοφώντος / Xenofontos)
- Monesteriu de Gregoriou (Γρηγορίου / Gregoriou)
- Monesteriu de Esfigmenou (Εσφιγμένου / Esfigmenou)
- Monesteriu de San Pandeleimonos (Αγίου Παντελεήμονος / Agio Pandeleimonos) fundación rusa.
- Monesteriu de Konstamonitou (Κωνσταμονίτου / Konstamonitou)
Llistáu de les sketae:
- Prodromos, fundación rumana.
- Santa Ana *
Kafsokalyvia
- Sketae de Vatopedi
- Sketae de Iviron
- Sketae de Koutloumousiou
- Sketae de Pantokratoros
- Nueva Sketae
- Lakkoskete, *
Sketae de Xenophontos
- San Basilio
- Provata
Xeografía
[editar | editar la fonte]El Monte Athos ta alcontráu en Macedonia Central, siendo la tercer subpenínsula de la península Calcídica. Tien 57 km. de llargor y ente 7 y 10 km. d'anchor, dando una superficie total d'unos 337 quilómetros cuadraos. Tien 112 quilómetros de mariña.
El terrén ye principalmente montascosu, rematando nos pimpanos 2.033 metros del propiu monte Athos. El picu de la mesma conozse como Mεταμóρφωση Σωτήρoς (Metamórfosi Sotíros), que'l so significáu ye "Tresfiguración del Salvador". Los montes pertenecen xeolóxicamente a los Montes Ródope, compuestes de ofiolitas, granitu y sedimentación marina.
-
Mapa de Calcídica. -
Vista aérea del Monte Athos (NASA).
Clima
[editar | editar la fonte]L'estáu del tiempu nel Monte Athos ye cambiante. Inclusive pel branu, puede trate afeutáu por una nube o xarazo que puede durar tan solo unos minutos. El vientu suel ser davezu del nordés.
Hasta los 450 metros, el clima ye templáu y secu. Conforme xúbese sobre'l nivel del mar, les precipitaciones de nieve y agua aumenten. Ente los 1.000 y 2.000 metros, el clima ye típicu continental: fríu y con precipitaciones de nieve trupu.
Flora y fauna
[editar | editar la fonte]La península de Athos cunta con aproximao 1.453 especies de plantes. No referente a los árboles, les principales especies son los castañales, hayas, pinos y carbayos.
Gracies al aislamientu del que gocia la península, pueden atopase especies que son rares n'otres partes de Grecia. Hai rexistru de 37 especies de mamíferos y 14 de reptiles.
Hai una abondosa avifauna. La especie más abondosa ye la pega. Ente les especies protexíes atópense'l Aquila chrysaetos, el Circaetus gallicus y el Phalacrocorax aristotelis.
No que fai a los animales marinos, n'ocasiones columbráronse foques (Monachus monachus) y delfines (Tursiops truncatus).
Cultura y costumes
[editar | editar la fonte]Pa evitar cualesquier "tentación sexual", les muyeres tienen prohibida la entrada en tol territoriu del Monte Athos. Sicasí, mientres la Guerra Civil Griega, la península acoyó a múltiples abellugaos incluyendo a muyeres y neñes.
Ver tamién
[editar | editar la fonte]Bibliografía
[editar | editar la fonte]- The Paths of Agion Oros, Lectus, 2002, ISBN 960-87512-1-7
- Abá del Monesteriu San Gregorio, Theosis - The True Purpose of Human Life, Sagráu Monesteriu de San Gregorio, 2006, ISBN 960-7553-26-8
- Mt. Athos, Road Editions S.A., 2007, ISBN 978-960-8481-21-3
- Vogüé, Eugène Melchior de, y Strájov, Nikolái, Dos viaxes al Monte Athos, traducciones de David Stacey y Selma Ancira, Cantil, Barcelona, 2007, ISBN 978-84-96489-74-5
- Nikolaos Chatzinikolaou , Monte Athos. Il puntu più altu della terra , Asterios, Trieste 2016 (racconti di viaggi nella penisola athonita fatti da un vescovo greco - con studi di astrofisica ad Harvard -, racconti, in particolare, di incontri con sante figure di monaci).
Referencies
[editar | editar la fonte]- ↑ «Mount Athos». UNESCO Culture Sector. Consultáu'l 6 de marzu de 2015.
- ↑ Enciclopedia Católica, http://ec.aciprensa.com/b/basilioreglas.htm Archiváu 2009-04-09 en Wayback Machine]
Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Monte Athos.- Los Amigos del Monte Athos (n'inglés)
- Páxina del Ministeriu de Cultura de Grecia: el monte Athos (en griegu)
- Apaición de la Madre de Dios nel monesteriu de San Pantaleón del Monte Athos en 1903 (la imaxe de La nuesa Señora Dibuxada pola Lluz) Artículu de revistir Relixón en Llibert
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q130321- Multimedia: Mount Athos