Ripieno
S Ripieno (ital. ‚voll‘), abkürzt: R, rip., isch e Bezäichnig, wo us em 18. Joorhundert stammt und für s volle Orchester (Tutti) im Concerto grosso, die volli Orgle (Organo pleno) und im Allgemäine für alli meerfach bsetzte Stimme stoot, wo im Geegesatz zu de Stimme stönde, wo solistisch konzertiere; au im Chor. As Ripieniste oder Tuttiste wärde dämentsprächend Orchestermusiker oder Sänger ooni solistischi Ufgoobe bezäichnet. Dr Carl Friedrich Zelter het zum Bischbil am 10. April 1807 mit zää Instrumentaliste in dr Sing-Akademii z Berlin d Ripieschuel für Instrumentalmuusig gründet.
Hüte wird s Wort au no für d Bläächblööser im Orchester brucht. Dr basso ripieno verlangt d Versterkig vo de Tutti-Däil bzw. Ritornell. Vilmol wird s Wort zu „repiano“ verballhornt.
Senza ripieno (au senza ripieni) häisst, ass nume d Soliste bzw. die erste Pult vom ene Orchester sölle spiile. In dr Spiilbraxis vom barocke Concerto grosso bedütet daas aber nit, ass s begläitende Ripieno müess stumm bliibe, vilmee wird s solistische Concertino denn nume von ere chliine Grubbe vom Ripieno begläitet.[1]
Im Orglebau isch Ripieno sit öbbe 1900 die italiänischi Bezäichnig für s Plenum von ere Orgle.
Fuessnoote
ändere- ↑ Willi Apel: Ripieno. In: Ders. (Hrsg.): Harvard dictionary of music. 2. Uflaag. Harvard University Press, Cambridge, Mass. 1972, S. 734, ISBN 0-674-37501-7.
|
Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Ripieno“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde. |