Liudolfinger

D Liudolfinger, au Ottone, si e sächsischs Adelsgschlächt und e dütschi Herrscherdynastii gsi. D Liudolfinger hai im Heilige Römische Riich vo 919–1024 gregiert. Begründer vom Adelsgschlächt isch dr Graf Liudolf († 866) gsi. D Bezeichnig Ottone goht uf die drei liudolfingische Kaiser wo Otto gheisse hai, zrugg: Otto I., Otto II. und Otto III.

Familiegschicht

Verwandtschaftsdafele vo de Ottone

Dr Ufstiig vom Gschlächt fallt mit em Ufstiig vom Ostfränkische Riich und em Entstoh vom Heilige Römische Riich zsämme. Wo dr König Konrad I. beschlosse het, dr mächtigst vo de Stammesherzög, dr Liudolfinger Heinrich vo Sachse, zu siim Nochfolger z ernenne, het d Familie, wo vorhär nume im Herzogtum Sachse bedütend gsi isch, d Königswürde für es Johrhundert bhalte und s Schiggsal vom Riich währed dere Ziit bestimmt.

Heinrich I.

Dr Heinrich I. isch dr Sohn vom Herzog Otto I. vo Sachse gsi und en Änkel vom Liudolf. Er isch 919 z Fritzlar vo de fränkische und sächsische Grosse zum ostfränkische König gwehlt worde. Eini vo siine wichtigste Ufgobe isch d Verdeidigung vom Riich gege d Magyare, wo s immer wider agrife hai. Er het se im Johr 933 an dr Unstrut entscheidend gschlage. Im gliiche Johr het er d Elbslawe und d Böhme underworfe. Eso het er s Riich noch inne chönne stabilisiere. Eins vo siine politische Ziil isch gsi, s Riich z vereine. Das het er mit dr Quedlinburger Huusornig, wo 929 verabschiidet worden isch und wo si zweit Sohn, dr Otto, zu siim Nochfolger bestimmt het, welle mache. Die andere Söhn hai sich mit der Herzogswürde müesse abfinde. Mit em König Otto I. isch 936 eini vo de bedütendste Persönlichkeite im Heilige Römische Riich uf e Dron gstiige.

Otto I.

Es isch im Otto si Armee gsi, wo d Ungare ändgültig besiigt het und dr Bedrohig us em Südoste en Ändi gmacht het, won er se in dr Schlacht uf em Lechfäld 955 vernichtend gschlage het, so dass s Riich vo usse weniger bedroht gsi isch und är dr Ruef vom Retter vom Christedum übercho het. Au im Innere isch s Riich friidliger worde, wo d Rebellione vo de Grosse weniger hüfig worde si. Im Johr 962 het sich dr Otto vom Papst Johannes XII. zum Kaiser lo chröne. Gliichziitig het er s römische Kaisertum vom Karl em Grosse erneueret, het die Pippinischi Schänkig bestätigt, und het si Sohn und Dronfolger, dr Otto, mit dr Theophanu, ere byzantinische Prinzässin verhürotet. Under siiner Herrschaft isch d Kultur ufblüeht in dr sogenannte Ottonische Renaissance.

Otto II.

Scho 973 isch er as Otto II. König und denn au Kaiser worde. Er het d Politik vo siim Vater witer gfüehrt. Wäge siim Fäldzug im Johr 978 gege s Westfrankeriich, won er Paris belageret het, het er sich mit siiner Mueter, dr Adelheid, verstritte und die isch noch Burgund zu ihrem Brueder Konrad III. zoge, was dr Otto politisch gschwecht het. Er het mit em westfränkische König, em Lothar, 980 z Margut-sur-Chiers Friide gschlosse. Z Italie isch in dr Zwüscheziit alles drunder und drüber gange. Dr Otto isch gege Süde zoge, het si Mueter adroffe und mit ere Friide gmacht und het denn brobiert d Sarazene us Kalabrie z verdriibe. Am 13. Juli 982 het er d Schlacht am Kap Colonna verlore und isch nume knapp dr Gfangeschaft entcho. E Folg vo dr Schwächig vo der kaiserliche Macht z Italie isch der gross Slaweufstand vo 983, won e Agriff uf Hamburg nume mit Müeh het chönne abgwehrt wärde. Wo dr Otto II. 983 gstorben isch, het er e dreijöhrige Sohn hinderlo.

Otto III.

Dä isch as Otto III. im Johr 983 zum dütsche König gwehlt worde. Si Mueter het für en bis 991 d Regäntschaft übernoh. Fümf Johr spöter isch er zum Kaiser gchrönt worde. In siiner Regierigsziit het sich dr Schwerpunggt vo dr Kaiserherrschaft noch Italie verlageret. Er het siini Verdraute, dr Bruno vo Kärnte as Gregor V. und dr Gerbert vo Aurillac as Silvester II., gege dr rebellisch römisch Stadtadel zu Päpst lo wehle. Z Pole isch e Chilleorganisation iigrichdet worde, wo vom Reich unabhängig gsi isch. 1001 het dr Otto noch eme Ufstand müesse us Rom flüchte. Er isch gstorbe, bevor er mit dr Zruggeroberig het chönne afo. Dr Otto isch 1002 gstorbe und het kein Erbe hinderlo. Er isch z Aache begrabe worde.

Heinrich II.

Aber mit em Heinrich, eme Cousin vom Otto, isch non emol e Liudolfinger zum dütsche König gwehlt worde. Dr Heinrich isch dr Uränkel vom König Heinrich I. gsi und het 1002 as Heinrich II. d Dron bestiige. Drotz alle Widerständ isch er 1014 zum Kaiser gchrönt worde. Spöter isch er, ufgrund vo siine vile Stiftige (Gründig vom Bambärger Bistum) 1146 heiliggsproche worde. Er isch 1024 ohni männligi Erbe gstorbe, so dass d Ottonedynastii in dr männlige Linie usgstorben isch. Mit em Heinrich isch d Epoche vo de Ottone z Änd gange und d Königswürde isch an d Salier (Konrad II.) übergange.

Dä Artikel basiert uff ere fräie Übersetzig vum Artikel „Liudolfinger“ vu de dütsche Wikipedia. E Liste vu de Autore un Versione isch do z finde.