Viëtnamoorlog
| Viëtnam-oorlog | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Deel van Koue Oorlog | |||||||||
 Die Viëtnam-oorlog | |||||||||
| |||||||||
| Strydende partye | |||||||||
 Suid-Viëtnam Verenigde State Suid-Korea Australië Filippyne Nieu-Seeland Thailand Khmer-Republiek.svg){kind=small} Laos Republiek van China
|
 Noord-Viëtnam FNL (Viet Cong) Pathet Lao China Sowjetunie Noord-Korea
| ||||||||
| Aanvoerders | |||||||||
| Ngô Đình Diệm Nguyễn Văn Thiệu Nguyễn Cao Kỳ Cao Văn Viên Lyndon B. Johnson Richard Nixon William Westmoreland Creighton Abrams
|
Hồ Chí Minh Lê Duẩn Võ Nguyên Giáp Văn Tiến Dũng Trần Văn Trà Nguyễn Văn Linh
| ||||||||
| Sterkte | |||||||||
| Totaal: 1 830 000 850 000 536 100 312 853 49 968 10 450 10 450 3 890
|
Totaal: 461 000 340 000 170 000 3 000 300
| ||||||||
| Ongevalle en verliese | |||||||||
| Totaal: 315 384 220 357[1] 58 220[2][3][4] 30 000[5] 5 099 520 1 351[1] 37
|
Totaal: 1 177 462 1 176 000[1] 1 446 16[6]
| ||||||||
| Viëtnam burgerlikes dood:: ~200 000–2 000 000[7] Kambodja burgerlikes dood: 200 000–300 000[8][9][10] Laos burgerlikes dood: ~20 000–200 000 Totaal burgerlikes dood: ~420 000–2 500 000 | |||||||||
Die Viëtnamoorlog (Viëtnamees: Chiến tranh Việt Nam), ook bekend as die Tweede Indosjina-oorlog, en ook bekend in Viëtnam as die Weerstandsoorlog teen Amerika (Viëtnamees: Kháng chiến chống Mỹ) of eenvoudig net die Amerikaanse oorlog, was 'n Koue Oorlog-era volmagstryd (proxy war) wat in Viëtnam, Laos en Kambodja gewoed het. Oorlogshandelinge het op 1 November 1955 begin en het op 15 Mei 1975 met 'n skietstilstand geëindig.
Dié oorlog het gevolg op die Eerste Indosjina Oorlog (1946–1954) en is geveg tussen Noord-Viëtnam- gerugsteun deur die Sowjetunie, Sjina en ander kommunistiese bondgenote- en die regering van Suid-Viëtnam- gerugsteun deur die Verenigde State van Amerika, Filippyne en ander anti-kommunistiese bondgenote.[11] Die Viëtkong (ook bekend as die Nasionale Bevrydingsfront, of kortweg NLF), 'n Suid-Viëtnamese kommunistiese gemeenskaplike front, wat deur die Noorde ondersteun was, het 'n guerilla-oorlog teen die anti-kommuniste in die streek gevoer. Die Volksleër van Viëtnam, ook bekend as die Noord-Viëtnamese Leër (NVA) het 'n meer konvensionele oorlog gevoer waar groot eenhede op die slagveld ingestoot is.
Namate die oorlog gevorder het, het die Viëtkong se rol al hoe minder geword soos die NVA al meer by gevegte betrokke geraak het. Die Amerikaners en Suid-Viëtnam het grotendeels op lugbeheer staat gemaak met oorweldigende slaankrag vir soek- en spooroperasies. Hiervoor is grondmagte, artillerie en lugaanvalle gebruik. Gedurende die oorlog het die VSA ook grootskaalse strategiese bomaanvalle teen Noord-Viëtnam geloods.
Die Amerikaanse regering het sy betrokkenheid by die konflik as 'n manier gesien om die kommunstiese oorname van Suid-Viëtnam te verhoed. Aan die ander kant wou Noord-Viëtnam en die Viëtkong vir Viëtnam verenig onder 'n kommunistiese bewind. Hulle het die konflik as 'n koloniale oorlog teen, aanvanklik die magte van Frankryk, en toe teen die VSA en uiteindelik teen Suid-Viëtnam, beskou.[12]
Aan die begin van 1950 het Amerikaanse militêre raadgewers in, wat toe nog as Franse Indosjina bekend gestaam het, aangekom.[13][A 1] Die VSA se betrokkenheid het in die vroeë 1960's toegeneem, met die aantal troepe wat in 1961 verdriedubbel het, en in 1962 nog driekeer meer geword het.[14] Dit is in 1964 verder uitgebrei na die Golf van Tonkin-voorval, waartydens 'n Amerikaanse oorlogskip in 'n skermutseling met 'n aanvalsvaartuig van Noord-Viëtnam betrokke was. Hierna kry die Amerikaanse president magtiging om die Amerikaanse militêre teenwoordigheid te vergroot. Gevegseenhede is van die begin van 1965 ontplooi. Die operasies het oor internasionale landsgrense gestrek en grensgebiede soos Laos en Kambodja het swaar onder Amerikaanse lugbombardering deugeloop. In 1968 het die oorlog sy hoogtepunt bereik toe die kommuniste hul Tết Offensief geloods het. Die offensief het nie in sy doel geslaag om die Suid-Viëtnamese regering tot 'n val te bring nie, maar was die keerpunt in die oorlog aangesien dit 'n groot segment van die Amerikaanse bevolking laat besef het die Amerikaanse regering se aansprake dat die oorlog gewen word net 'n droom is.
'n Stelselmatige onttrekking van Amerikaanse troepe is begin as deel van die "Viëtnamisasie" van die land wat daarop gemik was om Amerika se betrokkenheid in die oorlog te beëindig, en die oorlog teen die kommuniste aan die Suid-Viëtnamese oor te laat. Ondanks die Parys Vredesverdrag, wat deur alle partye in Janaurie onderteken is, het die gevegte voortgeduur. In Amerika en die Westerse wêreld het 'n reuse anti-Viëtnam beweging gestalte gekry as deel van 'n groter kontra-kultuur wat in die 1960's posgevat het..[15]
Die Amerikaners se regstreekse betrokkenheid by die oorlog het op 15 Augusts 1973 geëindig.[16] Die oorname van Saigon deur die Noord-Viëtnamese magte het die einde van die oorlog beteken, en Noord- en Suid-Viëtnam is die volgende jaar verenig. Dit was 'n bloedige oorlog met baie sterfgevalle. Na raming is tussen 800 000 en 3.1 miljoen soldate en burgerlikes dood.[17][18][19] Sowat 200 000 tot 300 000 Kambodjane en 'n geraamde 20 000 tot 200 000 burgers van Laos het ook gesterf.[8][20][10] Die dodetal onder Amerikaanse soldate is 58 220, met 'n verdere 1 626 wat as vermis aangemeld was.[A 2]
Die konflik was 'n voorbeeld van die sogenaamde domino-effek, wat deur Amerika gevrees is en as rede vir sy deelname aan die oorlog gegee is. Indien die een land voor kommunistiese oorname swig, is die volgende land kwesbaar.
Die Franse onttrekking, 1950–1954
In Januarie 1950 het die Volksrepubliek van Sjina en die Sowjetunie die Viët Minh se bewind in Noord-Viëtnam met sy hoofstad in Hanoi, as die legitieme regering van Viëtnam erken. Die volgende maand erken die VSA en Brittanje die Frans-gesteunde Suid-Viëtnam in Saigon as die amptelike Viëtnamese regering.[21][22] Die uitbreek van die Korea-oorlog in Junie 1950 het die beleidmakers in Washington oortuig dat die oorlog in Indosjina 'n voorbeeld is van kommunistiese uitbreiding wat deur die Sowjetunie georkestreer word.[23]
Militêre raadgewers van die Volksrepubliek van Sjina het die Viët Minh in Julie 1950 in hul stryd teen die Franse begin steun.[24] Sjinese wapens, deskundige raad, en arbeiders het die Viët Minh van 'n guerillamag tot 'n volkskaalse weermag help opbou.[25] In September 1950 het die VSA 'n spesiale bystands- en raadgewersgroep saamgestel om die Franse versoek om hulpverlening, strategiese raad, en die opleiding van Viëtnamese soldate, te oorweeg.[26] Teen 1954 het die VSA reeds 300 000 kleingewere voorsien en sowat $1-miljard in steun tot die Franse militêre poging bygedra. Die VSA het toe reeds 80% van die totale kostes van die oorlog befonds.[27]
.[28]
President John F Kennedy se raadgewers het voorgestel hy stuur Amerikaanse troepe onder die dekking van vloedrampwerkers na Suid-Viëtnam, maar dit is geweier, maar hy het tog die militêre hulp verder vermeerder. In April 1962 het een van sy raadgewers gewaarsku dat die VSA eenvoudig net die Franse as 'n koloniale mag in die gebied gaan vervang, en "soos die Franse gaan bloei".[30]
On 23 July 1962, fourteen nations, including China, South Vietnam, the Soviet Union, North Vietnam and the United States, signed an agreement promising to respect the neutrality of Laos.[31]
Omverwerping en sluipmoord op Ngô Đình Diệm
Die hopelose Suid-Viëtnamese leër was 'n bron van kommer vir die Amerikaanse generaals. Tydens die slag van Ap BaC het 'n klein groepie van die Viëtkong 'n baie groter en beter toegeruste gevegsmag aangevat en gewen. Vir die Amerikaners het dit gelyk of van die Suid-Viëtnamese offisiere inderdaad huiwerig is om in gevegte betrokke te raak.[32]
Die Amerikaanse intelligesiediens, CIA, het kontak gemaak met die generaals wat Diệm in 'n staatsgreep wou omver werp, en het dit duidedlik gestel dat Die VSA dit nie sal teenstaan, die generaals sal straf, of hulp aan Suid-Viëtnam onttrek nie. President Diệm is saam met sy broer op 2 November 1963 tereggestel. Kennedy was uiters geskok want hy het nie verwag dat Diệm doodgemaak sou word nie.[33][34]
Hanoi het die chaos in Suid-Viëtnam tot sy voordeel uitgebuit en sy steun aan die guerillas verder uitgebrei. Suid-Viëtnam was vasgevang in 'n tydperk van ernstige politieke woelinge, soos die een militêre bewind na die ander oorgeneem het.[35]
Oorlog brei uit onder Johnson, 1963–1969
In die tyd toe Lyndon B. Johnson as president oorgeneem het, na Kennedy se dood, was hy nie juis betrokke by die beleid oor die oorlog nie.[36]
Die bordjies is egter vervang toe hy president word en hy het op 24 November 1963 verklaar: "Die stryd teen kommunisme moet kragdadig en met vasberadenheid voortgesit word."[37].[38]
Na verskeie aanvalle op Amerikaanse lugmagbasisse, en die feit dat die Suid-Viëtnamese magte blykbaar nie in staat is om beskerming te bied nie, is daar op 8 Maart 1965 3 500 Amerikaanse mariniers ingevlieg. Dit was die begin van die grondoorlog in Viëtnam.[39]
Die mariniers se opdragte was aanvanklik om verdedigend op te tree, maar teen Maart 1965 is die eerste 3 500 vergroot na 'n aanvalsmag van 200 000 troepe op die grond.[40]
_001.jpg)
Viëtnamisasie, 1969–1972
Nixon Doktriene / Viëtnamisasie
Amerikaanse President Richard Nixon het in 1969 begin om die troepe te onttrek. Sy plan was om die Suid-Viëtnamese gevegsmagte op te bou sodat dit die beskerming van die land kan oorneem. Dit was Nixon se Viëtnamisasie-plan.
Opposisie teen die Amerikaanse betrokkenheid in die Viëtnamoorlog: 1962–1973
Uittog van die Amerikaners: 1973–1975
Die meeste Amerikaanse troepe is in die finale jare van Viëtnamisasie uit die land gevlieg. Op 5 Maart 1971 land die Vyfde Spesiale Magte Groep by hul ou basis by Fort Bragg. Dit was die eerste Amerikaanse eenheid wat destyds in Viëtnam ontplooi is.[46] [A 5]
Die val van Saigon
Chaos, paniek en opstande was aan die orde van die dag soos histeriese Suid-Viëtnamese amptenare en burgerlikes desperaat probeer vlug het uit Saigon. Krygswet is afgekondig. Amerikaanse helikopters het koorsagtig en desperaat Suid-Viëtnamese, Amerikaners, en buitelanders uit verskillende dele van die stad, en uit die Amerikaanse ambassade se kompleks na veiligheid probeer verskuif.. Operation Frequent Wing is tot op die laaste nippertjie uitgestel omdat die ambassadeur, Graham Martin nie geglo het Saigon gaan val nie, en dat 'n ooreenkoms gesluit sou kon word.
Op 30 April 1975 beweeg die Noord-Viëtnamese weermag die stad in en smoor enige weerstand vinnig in die kiem. 'n Tenk bars deur die paleis en om 11:30 hys die Viëtkong sy vlag.[47]
.[48]
Oorlogsmidade
Ongevalle
| Jaar | VSA[50] | Suid- Viëtnam |
|---|---|---|
| 1956–1959 | 4 | n.a. |
| 1960 | 5 | 2 223 |
| 1961 | 16 | 4 004 |
| 1962 | 53 | 4 457 |
| 1963 | 122 | 5 665 |
| 1964 | 216 | 7 457 |
| 1965 | 1 928 | 11 242 |
| 1966 | 6 350 | 11 953 |
| 1967 | 11 363 | 12 716 |
| 1968 | 16 899 | 27 915 |
| 1969 | 11 780 | 21 833 |
| 1970 | 6 173 | 23 346 |
| 1971 | 2 414 | 22 738 |
| 1972 | 759 | 39 587 |
| 1973 | 68 | 27 901 |
| 1974 | 1 | 31 219 |
| 1975 | 62 | n.a. |
| Na 1975 | 7 | n.a. |
| Totaal | 58 220 | >254 256[51] |
Opmerkings
- ↑ The Military Assistance Advisory Group, Indochina (with an authorized strength of 128 men) was set up in September 1950 with a mission to oversee the use and distribution of US military equipment by the French and their allies.
Oorsig
- 6 Julie 1964 Slag van Nam Dong
- Junie 1965 Slag van Dong Xoai
- Augustus 1965 Operation Starlite
- November 1965 Slag van Ia-Drang-Tal
- Januarie 1966 Operation Crimp
- Januarie tot Maart 1966 Operation Masher
- Mei 1966 Operation Nine Days in May
- Mei 1966 Slag van A Shau
- Mei 1966 Operation Hastings
- September 1966 Operation Attleboro
- Januarie 1967 Operation Cedar Falls
- Februarie tot Mei 1967
- April tot Mei 1967
- November 1967 Slag van Dak To
- Januarie 1968 Slag van Khe Sanh
- Januarie tot Maart 1968 Slag van Hue
- Maart 1968 Eerste Slag van Saigon
- Mei 1968 Slag van Kham Duc
- Desember 1968 tot 31 Mei 1969 Operation Speedy Express
- Januarie tot Maart 1969 Operation Dewey Canyon
- Mei 1969 Slag van Hamburger Hill
- November 1969 tot Maart 1972 Operation Commando Hunt
- April tot Julie 1972 Kambodscha-Operation
- September 1970 Operation Tailwind
- November 1970 Operation Kingpin
- Februarie tot Maart 1971 Operation Lam Son 719
- Maart tot Mei 1972 Slag van Quảng Trị
- April tot Julie 1972 Slag van An Loc
- April 1975 Slag van Xuan Loc
Verwysings
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Aaron Ulrich (Editor); Edward FeuerHerd (Producer & Director). Heart of Darkness: The Vietnam War Chronicles 1945–1975 (Box set, Color, Dolby, DVD-Video, Full Screen, NTSC, Dolby, Vision Software) [Documentary]. Koch Vision. Gebeurtenis vind plaas op 321 minutes. ISBN 1-4172-2920-9.
- ↑ America’s Wars (Report). Department of Veterans Affairs. Februarie 26, 2010. http://www1.va.gov/opa/publications/factsheets/fs_americas_wars.pdf.
- ↑ Anne Leland; Mari-Jana "M-J" Oboroceanu (Februarie 26, 2010). American War and Military Operations: Casualties: Lists and Statistics (Report). Congressional Research Service. http://www.fas.org/sgp/crs/natsec/RL32492.pdf.
- ↑ Lawrence 2009, pp. 65, 107, 154, 217.
- ↑ "Vietnam War Casualties". Vietnamgear.com. 3 April 1995. Besoek op 17 Oktober 2009.
- ↑ Dunnigan, James & Nofi, Albert: Dirty Little Secrets of the Vietnam War: Military Information You're Not Supposed to Know. St. Martin's Press, 2000, p. 284. ISBN 0-312-25282-X.
- ↑ Shenon, Philip (23 April 1995). "20 Years After Victory, Vietnamese Communists Ponder How to Celebrate". The New York Times. Besoek op 24 Februarie 2011.
{{cite news}}: More than one of|author=en|last=specified (hulp) - ↑ 8,0 8,1 Heuveline, Patrick (2001). "The Demographic Analysis of Mortality in Cambodia." In Forced Migration and Mortality, eds. Holly E. Reed and Charles B. Keely. Washington, D.C.: National Academy Press. Verwysingfout: Invalid
<ref>tag; name "Heuveline, Patrick 2001" defined multiple times with different content - ↑ Marek Sliwinski, Le Génocide Khmer Rouge: Une Analyse Démographique (L’Harmattan, 1995).
- ↑ 10,0 10,1 Banister, Judith, and Paige Johnson (1993). "After the Nightmare: The Population of Cambodia." In Genocide and Democracy in Cambodia: The Khmer Rouge, the United Nations and the International Community, ed. Ben Kiernan. New Haven, Conn.: Yale University Southeast Asia Studies. Verwysingfout: Invalid
<ref>tag; name "Banister, Judith 1993" defined multiple times with different content - ↑ "Vietnam War".
- ↑ Digital History, Steven Mintz.
- ↑ Major General George S. Eckhardt, Vietnam Studies Command and Control 1950–1969, Department of the Army, Washington, D.C. (1991), p. 6
- ↑ Vietnam War Statistics and Facts 1, 25th Aviation Battalion website.
- ↑ Thee, Marek (1976).
- ↑ Kolko 1985, pp. 457, 461ff.
- ↑ Associated Press, 3 April 1995, "Vietnam Says 1.1 Million Died Fighting For North."
- ↑ Shenon, Philip (23 April 1995). "20 Years After Victory, Vietnamese Communists Ponder How to Celebrate".
- ↑ "fifty years of violent war deaths: data analysis from the world health survey program: BMJ". 23 April 2008.
- ↑ Sliwinski 1995.
- ↑ McNamara 1999, pp. 377–9.
- ↑ "The Vietnam War Seeds of Conflict 1945 – 1960".
- ↑ Pentagon Papers, Gravel, ed, Chapter 2, 'U.S. Involvement in the Franco-Viet Minh War', p. 54.
- ↑ Ang, Cheng Guan, The Vietnam War from the Other Side, p. 14.
- ↑ "The History Place – Vietnam War 1945–1960".
- ↑ Herring 2001, p. 18.
- ↑ Zinn, A People's History of the United States, p. 471.
- ↑ 28,0 28,1 28,2 Origins of the Insurgency in South Vietnam, 1954–1960, The Pentagon Papers (Gravel Edition), Volume 1, Chapter 5, (Boston: Beacon Press, 1971), Section 3, pp. 314–346; International Relations Department, Mount Holyoke College.
- ↑ Washington Post, 23 April 1985.
- ↑ "Vietnam War".
- ↑ International Agreement on the Neutrality of Laos.
- ↑ Sheehan 1989, pp. 201–66.
- ↑ Karnow 1997, p. 326.
- ↑ FRUS, Foreign Relations of the United States, 1961–1963, Vol.
- ↑ McNamara 1999, p. 328.
- ↑ Shortly after the assassination of Kennedy, when McGeorge Bundy called LBJ on the phone, LBJ responded: "Goddammit, Bundy."
- ↑ Karnow 1997, p. 339.
- ↑ Karnow 1997, p. 339: "At a place called Hoa Phu, for example, the strategic hamlet built during the previous summer now looked like it had been hit by a hurricane.
- ↑ "Generations Divide Over Military Action in Iraq".
- ↑ McNeill 1993, p. 94.
- ↑ U.S. Department of Defense, U.S.-Vietnam Relations vol. 5, pp. 8–9.
- ↑ McNamara 1999, pp. 363–5.
- ↑ Ankony, Robert C., Lurps: A Ranger's Diary of Tet, Khe Sanh, A Shau, and Quang Tri, Rowman & Littlefield Publishing Group, Landham, MD, (2009): p.104
- ↑ Villard, Erik B., The 1968 Tet Offensive Battles of Quang Tri City and Hue, U.S. Army Center of Military History, Washington, D.C., (2008): p.82
- ↑ "Peter Arnett: Whose Man in Baghdad?"
- ↑ Stanton 2003, p. 240
- ↑ Tucker 1999, p. 29
- ↑ "China and Vietnam".
- ↑ Gary D. Solis (15 February 2010).
- ↑ "Statistical Information about Fatal Casualties of the Vietnam War, Electronic Records Reference Report".
- ↑ Clarke, Jeffrey J. (1988), United States Army in Vietnam: Advice and Support: The Final Years, 1965–1973, Washington, D.C: Center of Military History, United States Army, p. 275
Bronne
- Paul Elliott: Vietnam – Conflict & Controversy. 1998, ISBN 1-85409-320-7
- Oriana Fallaci: Wir, Engel und Bestien. Ein Bericht. Econ-Verlag, Düsseldorf/Wien 1970, ISBN 3-430-12603-7; zuletzt Wir, Engel und Bestien. Ein Bericht aus dem Vietnamkrieg. dtv, München 1988, ISBN 3-423-10259-4
- Gilles Férier: Les trois guerres d'Indochine. Presses Universitaires de Lyon, 1994, ISBN 2-7297-0483-3
- Philippe Franchini: Les guerres d'Indochine. Pygmalion, Paris 1997, ISBN 2-85704-267-1
- Marc Frey: Geschichte des Vietnamkriegs. Die Tragödie in Asien und das Ende des amerikanischen Traums. Beck, München 1998, ISBN 3-406-42078-8; 7. durchges. Aufl., 2004, ISBN 3-406-45978-1
- Michael Herr: An die Hölle verraten = Dispatches. Rogner und Bernhard, München 1979, ISBN 3-8077-0101-X
- Seymour Hersh: My Lai 4: A Report on the Massacre and its Aftermath. 1970, ISBN 0-394-43737-3
- Peter Jaeggi: Als mein Kind geboren wurde, war ich sehr traurig. Spätfolgen des Chemiewaffen-Einsatzes im Vietnamkrieg. Lenos-Verlag, Basel 2000, ISBN 3-85787-298-5 (Katalog zur gleichnamigen Fotografieausstellung)
- Gabriel Kolko: Anatomy of a War. Vietnam, the United States and the Modern Historical Experience. 2001 ISBN 1-84212-286-X
- Gabriel Kolko: Vietnam: Anatomy of a Peace. 1997, ISBN 0-415-15990-3
- Guenter Lewy: America in Vietnam. Oxford University Press 1978, ISBN 0-19-502732-9
- Robert S. McNamara und Brian VanDeMark: Vietnam. Das Trauma einer Weltmacht. Spiegel-Buchverlag, Hamburg 1995, ISBN 3-455-11139-4
- Lt. Gen. Harold G. Moore & Joseph L. Galloway: We Were Soldiers Once...And Young. 2002, ISBN 0-06-050698-9
- Jonathan Neale: Der amerikanische Krieg. Vietnam 1960–1975. Atlantik-Verlag, Bremen 2004, ISBN 3-926529-17-2
- Tim Page: Ein anderes Vietnam. Bilder des Krieges von der anderen Seite. National Geographic. Hamburg 2002, ISBN 3-934385-65-6 (Buch mit Fotos und Berichten nordvietnamesischer Fotografen, die den Krieg dokumentierten)
- Jacques Portes: Les Américains et la guerre du Vietnam. Editions Complexe, Paris, 1999, ISBN 2-87027-471-8
- Peter Scholl-Latour: Der Tod im Reisfeld. Dreißig Jahre Krieg in Indochina. Deutsche Verlags-Anstalt, Stuttgart 1980, ISBN 3-421-01927-4; zuletzt dtv, München 2000, ISBN 3-423-36173-5
- Neil Sheehan: Die große Lüge. John Paul Vann und Amerika in Vietnam. Europaverlag, Wien/Zürich 1992, ISBN 3-203-51149-5
- Rolf Steininger: Der Vietnamkrieg. Fischer-Taschenbuch-Verlag, Frankfurt 2004, ISBN 3-596-16129-0
- William Appleman Williams: America in Vietnam: A Documentary History. 1989, ISBN 0-385-19752-7
- Bernd Greiner: Krieg ohne Fronten. Die USA in Vietnam. Verlag Hamburger Edition 2007, ISBN 978-3-936096-80-4
Eksterne skakels
 |
Wikimedia Commons bevat media in verband met Viëtnam-oorlog. |
- Artikelserie des Toledo Blade über amerikanische Kriegsverbrechen (engels)
- Photostrecke über den Einsatz amerikanischer Soldaten
- Vietnam War Bibliography von Edwin E. Moïse (engels)
- Dissertation: „Dominotheorie und amerikanische Vietnampolitik 1954–1961“
- Almanach der Air Force Association zur amerikanischen Luftkriegsführung in Vietnam (engels)
- Vietnam War Collection (engels)
- Vietnam Histories, CIA (engels)